Wody siarczkowe to prawdziwy wyróżnik Buska-Zdroju i Hotelu Słoneczny Zdrój Medical Spa & Wellness.Są to te wody, które niezależnie od ogólnej mineralizacji zawierają nie mniej niż 1 mg siarki w litrze - dającej się oznaczyć jodometrycznie w przeliczeniu na siarkowodór H2S.Woda siarczkowa dostarczana jest do Hotelu Słoneczny Zdrój bezpośrednio z naturalnego źródła w Lesie Winiarskim.
Dodatkowo zabiegi przygotowywane są bez dostępu powietrza, co powoduje, że woda zachowuje pełnię licznych właściwości leczniczych. Do redukujących związków siarki oddających elektron (utleniających się) należą: siarkowodór (H2S), wielosiarczki, tiosiarczany, podsiarczyny. Na indywidualne właściwości lecznicze wód siarczkowych wpływa też mineralizacja ogólna, zawartość biopierwiastków i ich wchłanialność.
Wody siarkowe w Polsce dostarczane są bezpośrednio do obiektów medycznych jedynie w wybranych miejscowościach. Busko-Zdrój zaopatrywane jest ze źródeł znajdujących się na terenie uzdrowiska i w jego okolicach (Las Winiarski). Szacowane zasoby wody znajdującej się w źródłach siarkowych rejonu Buska-Zdroju, Kazimierzy Wielkiej i Pińczowa wynoszą około 10 mld m³. Są to więc nie tylko najzasobniejsze źródła siarkowe w Polsce, ale także największe kopaliny tego typu w Europie.
Jest to woda siarczkowo-siarkowodorowa słona (solanka siarczkowa), zawierająca też wiele innych mikroelementów. Wody siarczkowe z Lasu Winiarskiego są wodami krystalicznymi ze słomkowo-zielonkawym odcieniem. To wody wysoko zmineralizowane o zawartości 45 mg/l siarkowodoru i 2,2 mg/l josiarkowoddków. Głównymi składnikami w ich składzie są kationy sodu, potasu, wapnia, magnezu oraz aniony chloru, bromu i siarczanów. Wody siarczkowe-siarkowodorowe słone stanowią wieloskładnikowy układ jonów, cząstek i cząsteczek działających synergistycznie na organizm człowieka.
Największą przyswajalność wykazuje siarka II-wartościowa w postaci siarkowodoru w odczynie kwaśnym. Jony wodorosiarczkowe HS- i jony siarczkowe S2 są redukowane do siarkowodoru w zetknięciu z grupami SH białka ustrojowego i w tej postaci wchłaniane. Wchłanialność siarkowodoru przez skórę jest 145 razy większa niż siarczanów, związków siarki VI-wartościowej. Rozpuszczony siarkowodór jest więc głównym aktywnym biologicznie składnikiem wód siarczkowych. Źródłem siarkowodoru w wodach podziemnych jest najczęściej redukcja siarczanów wypłukanych ze złóż gipsu, która zachodzi w warunkach beztlenowych w obecności organicznych związków węgla przy udziale bakterii redukujących.
Siarka w postaci siarkowodoru i tiosiarczanu lub w postaci koloidalnej przenika przez skórę, błonę śluzową oskrzeli, przewodu pokarmowego i dróg rodnych, mogąc osiągnąć łączną wchłanialność do 58 mg. Wchłonięte przez skórę i błony śluzowe jony siarczkowe trafiają do naczyń krwionośnych i krwiobiegiem docierają do serca, a następnie do wszystkich tkanek organizmu. Tak więc już po 15 minutach pojawia się we krwi, a po 20 minutach wykazano jej obecność w chrząstkach stawowych, błonie maziowej stawów, tkance kostnej, ścianie naczyń krwionośnych, błonie śluzowej przewodu pokarmowego, wątrobie i nadnerczach. Wydalana jest przez nerki.
Woda siarczkowa używana jest do kąpieli całkowitych, półkąpieli, kąpieli częściowych (fasony), płukań jam ciała, wziewań i leczenia pitnego (krenoterapii). Podstawą właściwości leczniczych wód siarczkowych jest wzrost stężenia glutationu, związany z jego zwiększoną biosyntezą pod wpływem zresorbowanej siarki mineralnej z wody siarczkowej. Glutation to tripeptyd zbudowany z glutaminianu, cysteiny i glicyny, a jego zredukowana forma jest wyjątkowo ważnym elementem antyoksydacyjnym, chroniącym organizm przed działaniem wolnych rodników tlenowych i azotowych.
Poza tym glutation pełni istotną funkcję w syntezie białek, proliferacji komórek (zdolność namnażania) i apoptozie (umieranie komórek). Obniżenie stężenia glutationu stwierdzono u pacjentów z chorobą Alzheimera i Parkinsona, w chorobach wątroby, cukrzycy, chorobach wirusowych, mukowiscydozie, alkoholizmie, w chorobach reumatycznych, astmie oskrzelowej, po udarach mózgu, zawale serca i sepsie.
